وجوب شناخت حضرت مهدى عليه السّلام ايمان هيچ مؤمنى صحيح نيست جز آنكه بداند حال كسى را كه به وى ايمان مىآورد ، چنان كه خداى تعالى فرموده است : « مگر كسانى كه گواه به حقّند و مىدانند » [1] و صحّت گواهى را بر آنها واجب نكرده ، مگر پس از علمشان ، همچنين ايمان كسى كه به مهدى قائم عليه السّلام ايمان آورده است ، فايده ندارد ، مگر آنكه به شأن و منزلت او در حال غيبت عارف باشد ، و آن اين است كه ائمّه عليهم السّلام از غيبت او خبر داده‌اند ، و بودن آن غيبت را براى شيعيانشان توضيح داده‌اند ، اين مطلب در رواياتى كه از ايشان نقل شده و در رساله‌هايى كه از آنها باقى مانده و در كتابهايى كه تأليف و تدوين گرديده است ، در حدود دويست سال قبل از وقوع غيبت اخبار گرديده است . هيچ يك از پيروان ائمّه عليهم السّلام از اين موضوع غفلت نكرده و در بسيارى از كتب و روايات و مصنّفات خود ، آنها را ذكر كرده‌اند ، و اينها همان كتبى است كه به « اصول » معروف است و نزد ايشان آل - محمّد عليهم السّلام از قريب دويست سال پيش از غيبت ، به تدريج مدوّن گرديده و محفوظ مانده است ، و من اخبار مسندى كه در بارهء غيبت است از آن اصول

[1] الزخرف : 86 .

39