شمشير كشيد و به جانب دشمن خدا و دشمنش حركت كرد ، بخاطر اين امورى كه ذكر مىكنيد از ادامهء جهاد معذور باشد ، چرا جعفر بن محمّد عليهما السّلام را در ترك جهاد معذور نمىدانيد ، با وجود آنكه دشمنان معاصر او چند برابر ياران معاويه بودند و از شيعيانش حتّى صد نفر جنگ آزموده نبودند ، بلكه قومى از اهل سرّ بودند كه نه جنگى ديده و نه پيكارى را مشاهده كرده بودند ، اگر عذرش را بپذيرند كه انصاف داده‌اند ، و اگر يكى از ايشان نپذيرد از فرق آن دو مىپرسيم و هيچ فرقى وجود ندارد .
علاوه بر آن ، اگر قياس زيديّه درست باشد ، زيد بن علىّ ، از حسن بن - علىّ عليهما السّلام افضل است ، زيرا حسن عليه السّلام سازش كرد امّا زيد جنگيد تا كشته شد ، و زشتى مذهبى كه « زيد » را بر « حسن » تفضيل دهد روشن است و نيازى به دليل ديگرى ندارد ، و * ( حَسْبُنَا الله وَنِعْمَ الْوَكِيلُ ) * . [1] و ما اين فصول را در آغاز كتاب خود آورديم ، زيرا نهايت ادلَّهء زيديّه و پاسخ آنها در آن آمده است و زيديّه از همهء فرقه‌ها به ما اماميّه سختگيرترند و ما در اين كتاب انبياء و حجج الهى صلوات الله عليهم را كه داراى غيبت بوده‌اند

[1] هذا آخر ما نقله عن كتاب ابن قبة .

252