و در اين قول خداى تعالى كه « وَإِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً » . از جهات عديده بر غيبت امام عليه السّلام احتجاج مىشود .
اوّل آنكه غيبت قبل از وجود خليفه از همهء انواع غيبت بليغتر است ، زيرا فرشتگان خليفه‌اى پيش از آن نديده بودند ، ولى ما شاهد خلفاى بسيارى بوده‌ايم كه قرآن كريم و اخبار متواتره از آنها خبر داده‌اند ، به گونه‌اى كه به منزلهء مشاهده در آمده است امّا فرشتگان از هيچ كدامشان اطَّلاعى نداشتند . پس آن غيبت بليغتر است .
وجه ديگر آن است كه غيبت خليفه از فرشتگان از جانب خداى تعالى بود ، ولى اين غيبتى كه براى امام عليه السّلام است از جانب دشمنان خداى تعالى است كه قصد جان امام را دارند ، پس اگر در غيبتى كه از جانب خداى تعالى است ، عبادتى براى فرشتگان باشد ، در بارهء غيبتى كه از طرف دشمنان خداست چه مىتوان گفت ؟ در حالى كه مسلَّما در غيبت امام عليه السّلام عبادت مخلصانه‌اى است كه در آن غيبت نيست ، و اين از آن رو است كه امام غائب ، رانده شده و مقهور است و به حقّ او تعدّى شده و سيل خون شيعيانش به دست دشمنانش روان شده

24