امّا فرق ما و قائلين به امامت جعفر بن عليّ آن است كه گفتار قائلين به امامت او مختلف و متضادّ است ، زيرا برخى از ايشان و برخى از راويان ما ، از او نقل كرده‌اند كه گفت : من پس از برادرم محمّد امامم . و بعضى ديگر از ايشان از او نقل مىكنند كه گفته است : من پس از برادرم حسن امام ؛ و بعضى ديگر از ايشان مىگويند او گفته است : من پس از پدرم عليّ بن محمّد امامم . اين اخبارى است كه چنان كه ملاحظه مىشود يك ديگر را تكذيب مىكند ، امّا خبر ما در بارهء ابو محمّد حسن بن عليّ عليه السّلام خبرى متواتر و غير متناقض است ، اين فرقى آشكار است . دليل ديگر آن است كه بر ما روشن شده است كه جعفر به احكام خداى تعالى جاهل بوده است . داستان از اين قرار است كه : او نزد مادر امام حسن عليه السّلام آمده و ميراث برادرش را طلب كرده است ، با آنكه پدران او همه گفته‌اند : با وجود مادر ، برادر ارث نمىبرد . پس اگر ميزان فقه و فهم جعفر بدين پايه باشد كه نقص و جهل آن نمايان است ، چگونه مىتواند امام باشد و ديگران را رهبرى كند ، پرستش ما براى خدا و بر اساس ظاهر اين امور است و اگر قرار باشد كه بگوئيم خواهيم گفت ، امّا همين مقدارى كه ذكر كرديم در امام نبودن جعفر كافى خواهد بود .

211