مىگوئيم : تمسّك به وى ، اقرار به وجود او و به امامت او و به نجباى نيكان و فضلاى نيكوكاريست كه به امامت او معتقدند و ولادت و ولايت او را اثبات مىكنند و پيامبر و ائمّه عليهم السّلام را در اينكه او را به نام و نسب معرّفى كرده تصديق مىكنند ، كسانى كه از ابرار شيعيان اويند و به كتاب و سنّت عالم و به وحدانيّت خداى تعالى عارفند ، و شبهات ايجادكنندگان شبهه را از ذات احديّت نفى كرده و قياس را تحريم نموده و به احاديث صحيحه كه از پيامبر و ائمّه عليهم السّلام وارد شده است تسليمند .
و اگر كسى بگويد : اگر جايز باشد كه به اين كسانى كه وصف كرديد متمسّك شويم و تمسّك به ايشان تمسّك به امام غائب شمرده شود ، چرا جايز نباشد كه رسول خدا درگذرد و احدى را خليفه خود نسازد و امّتش به حجّت عقل و كتاب و سنّت اكتفا كند .
مىگوئيم : ما نبايستى به خداى تعالى طرح و پيشنهاد بدهيم ، بلكه بايستى به آنچه كه امرشده‌ايم عمل كنيم و دلائل روشن بر وجوب پيروى از ائمّهء يازده‌گانهء در گذشته اقامه شده است و بايستى همراه ايشان بوده اگر قعود

159