آنچه از ايشان در اين باب وارد شده است در اين كتاب نقل كرده‌ام .
امّا گفتهء او كه فرموده است : خداوند در هيچ امرى بدا نكرد چنان كه در بارهء فرزندم اسماعيل بدا كرد ، او در اين كلام مىفرمايد كه امرى بر خداوند ظاهر نشد چنان كه در بارهء فرزندم اسماعيل ظاهر شد ، زيرا او را در حياتم از من ستاند تا معلوم شود او پس از من امام نيست و به نظر ما كسى كه معتقد باشد كه امروز براى خدا چيزى آشكار مىشود كه ديروز آن را نمىدانسته كافر است و بيزارى جستن از او واجب است ، چنانچه از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت شده است .
ابو بصير و سماعه از امام صادق عليه السّلام چنين روايت كنند كه فرمود : هر كس معتقد باشد كه امروز چيزى بر خداوند آشكار مىشود كه ديروز آن را نمىدانسته است ، پس بايستى از او بيزار باشيد . و بدائى كه به اماميّه نسبت داده مىشود كه آن را مىگويند عبارت از آشكار شدن امر خداى تعالى است . عرب مىگويد : بدا لي شخص يعنى شخصى بر من ظاهر شد و نه آنكه پشيمانى آشكار گرديد كه خداى تعالى از آن برتر است .
و چگونه امام صادق عليه السّلام بر امامت اسماعيل تصريح كرده است در حالى كه

137