عامّهء مخالفين ما از ما پرسشهايى كرده‌اند و ايشان بايستى بدانند كه سخن در باب غيبت امام زمان عليه السّلام مبنى بر قول امامت پدران او عليهم السّلام است و قول بر امامت پدران او عليهم السّلام مبنى بر تصديق پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله و سلَّم است كه امامت او و پدرانش را اخبار فرموده است و اين از آنرو است كه اين موضوع يك مسألهء شرعى است و عقلى محض نيست و سخن گفتن در شرعيّات بايستى مبتنى بر كتاب و سنّت باشد ، همچنان كه خداى تعالى فرموده است : اگر در امرى منازعه داشتيد - كه مقصود امور شرعيّه است - آن را به خدا و رسول ارجاع دهيد ، [1] پس هر گاه كه كتاب خدا و سنّت پيامبر اكرم و حجّت عقل گواه ما باشد ، سخن ما پسنديده و نيكو خواهد بود . ما مىگوئيم كه جميع طبقات زيديّه و اماميّه اتّفاق دارند كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم فرموده است كه من از ميان شما مىروم و دو شيء نفيس و گرانبها در ميان شما باقى مىگذارم كه يكى كتاب الله و ديگرى عترت و اهل بيتم مىباشد و آن دو خليفهء منند و از يك ديگر جدا نشوند تا آنكه در بهشت و كنار حوض كوثر بر من وارد شوند . و همهء فرقه‌ها اين حديث را تلقّى به قبول كرده‌اند ، پس لازم است كه همواره كتاب خدا همراه يكى از عترت باشد ، همراه

[1] النساء : 59 .

126