و اگر معتزله بگويند : از كجا مىدانيد كه اقامهء معجزه براى اثبات آنكه فرزند امام حسن عسكرىّ عليهما السّلام امام است ، اصلح است ؟ مىگوئيم : ما نمىدانيم كه او در آن حال حتما بايستى اظهار معجزه كند ، بلكه مىگوئيم كه بر او جايز مىدانيم كه چنين كند ، و اگر هيچ راه ديگرى موجود نباشد بناچار براى اثبات حجّت چنين خواهد كرد ، و اگر انجام كارى ضرورى باشد ، آن كار واجب خواهد بود و اگر واجب باشد صلاح خواهد بود و فسادى در آن نيست ، و ما مىدانيم كه انبياء عليهم السّلام در مواقع خاصّ اقامهء معجزه مىكردند و هر روز و هر ساعتى و براى هر كسى كه مىخواست اسلام بياورد اظهار معجزه نمىكردند ، بلكه هر وقت ارادهء خداوند بر آن تعلَّق مىگرفت و آن را صلاح مىدانست معجزه صورت مىگرفت . خداى تعالى حكايت حال مشركين كرده كه آنها از پيامبرش صلَّى الله عليه و آله و سلَّم درخواست كردند كه به آسمان بالا برود و پاره‌اى از آسمان را بر سر ايشان بيندازد يا اينكه كتابى بر ايشان فرود آورد تا آنها آن كتاب را قراءت كنند و كارهاى ديگرى كه در آيهء شريفه به آنها اشاره شده است ، امّا آن حضرت چنان نكرد ، و از او درخواست كردند كه « قصيّ بن كلاب » را زنده كند و كوههاى « تهامه » را از ايشان دور گرداند ، امّا اجابتشان نكرد و گرچه در مواقع ديگرى معجزاتى براى

124