اگر امام به جاى او ظاهر باشد ، ديگر غيبت معنى ندارد ، و اگر او حجّتى براى غيبت جانشين آورد ، ما هم به همان حجّت تمسّك مىكنيم و هيچ فرق و فصلى وجود ندارد .
و از جمله دلائلى كه بر فساد امر جعفر كذّاب وجود دارد اين است كه با « فارس بن حاتم » - لعنة الله عليه - [1] دوستى داشت و او را پاك مىشمرد با آنكه پدرش از او بيزارى جسته بود و اين مطلب در شهرها شيوع پيدا كرده بود و علاوه بر دوستان ، دشمنان نيز از آن با خبر بودند .
و دليل ديگر بر فساد امر جعفر ، كمك خواستن او از خليفهء جائر زمان است تا ميراث امام حسن عسكري عليه السّلام را از مادر آن حضرت دريافت كند ، با وجود آن كه شيعيان ائمّهء اطهار عليهم السّلام اجماع و اتّفاق دارند كه با وجود مادر ، برادر ارث نمىبرد .
و دليل ديگر بر فساد امر او اين سخن اوست كه مىگويد : من پس از برادرم محمّد امامم ! و اى كاش مىفهميديم كه امامت برادرش محمّد ، كى ثابت شده است - در حالى كه محمّد در زمان حيات حضرت هادى عليه السّلام در گذشته است - تا نوبت به جعفر جانشين او برسد ، و شگفتا كه محمّد براى پس از خود امامى نصب نمايد ،

[1] هو فارس بن حاتم بن ماهويه القزوينيّ نزيل العسكر من اصحاب الرّضا عليه السّلام ، غال ملعون أهدر أبو الحسن العسكريّ عليه السّلام دمه و ضمن لمن يقتله الجنّة ، قتله جنيد . راجع منهج المقال .

113