فضيلتى كه به احدى مثل آن اعطاء نشده و گمان نمىكنم كه به حقيقت آن پى برده باشيد ، شما نگهدار آن نبوده و بر آن قيام نمىكنيد براى آن افراد خاصّى بوده كه اهلش هستند و اين فضيلت به آنها اعطاء شده بدون اينكه از ايشان حركت و فعاليتى سرزده باشد بلكه صرفا از ناحيه حق تعالى ايشان مورد رحمت و رأفت قرار گرفته و اين عطيّه الهى به آنها عنايت شده است .
عرض كردم : فدايت شوم اين فضيلتى كه توصيف فرموده و نامش را نبرديد چيست ؟
حضرت فرمودند :
زيارت جدّم حسين بن على عليهما السّلام ، چه آنكه او در سرزمين دور دست غريب مىباشد هر كس به زيارتش رود بر او مىگريد و اندوهگين مىشود و آن كس كه بر سر مزارش حاضر نشود مىسوزد و آن كس كه به پائين پاى آن حضرت به قبر فرزندش بنگرد و ملاحظه كند كه در آن زمين فلات دفن شده است بر آن حضرت ترحّم مىكند ، نه خويشى در نزديكى آن جناب بوده و نه اقربايش آن جا مىباشند ، او را از حقّ مسلَّمش منع نموده و اهل ظلم و ستم و گروه مرتد با هم توافق كرده و بر عليه آن حضرت قيام كرده تا جايى كه او را كشته و بدن مباركش را در آن بيابان انداخته و در معرض درندگان گذاردند ، از نوشيدن آب فرات كه سگها از آن مىآشاميدند او را منع كردند و بدين ترتيب حق رسول خدا صلَّى الله عليه و آله و سلَّم را ضايع نموده و عمل به وصيّت و سفارشى كه آن وجود مبارك راجع به حضرتش به ساير افراد اهل بيتش نموده بود را ترك نمودند ، عصر آن روزى كه حضرت شهيد شدند در حالى كه ستمها به آن جناب شده بود در بين اقرباء و پيروانش در گودال روى خاكها افتاده بودند ، اهل بيتش در آن بيابان تنها و دور از جدّ و منزل و كاشانه شان به حالتى غمگين و اندوه بودند ، اين آزمايش براى احدى اتفاق نمىافتد مگر آنان كه خداوند امتحانشان كرده و قلبى مالامال از ايمان داشته و به حقّ ما عارف و آگاه مىباشند .

978