نسخ نقل كرده‌اند ( مانند كتاب وسائل الشّيعه ، و كتاب بحار الانوار ) مختلف است ، بعضى مانند همين متن است كه ثبت شده است ، و پاره اى بدين لفظ است « إن كان أرى انّه خير من هذا » و بنا بر اين لفظ ترجمه بايد چنين باشد « راوى گفت : حضرت خود را افضل از غلامش نمىدانست » و در اين صورت « إن » نافيه است نه شرطيّه » .
باب 59 عللى كه بموجب آن مأمون حضرت رضا - عليه السّلام - را با زهر بقتل رسانيد 1 - حسين بن ابراهيم بن مؤدّب و علىّ بن عبد الله ورّاق و احمد بن زياد همدانىّ - رضى الله عنهم - گفتند : علىّ بن ابراهيم از پدرش از محمّد بن سنان روايت كرد كه گفت : من در خراسان نزد سرورم حضرت رضا عليه السّلام بودم ، و مأمون در روزهاى دوشنبه و پنجشنبه كه اذن ملاقات ميداد حضرت را در سمت راست خود مىنشانيد ، يك بار بمأمون خبر دادند كه مردى از صوفيها دزدى كرده است ، دستور داد او را آوردند ، چون به او نظر كرد ديد مردى ژنده پوش و در پيشانيش آثار سجده هويدا است ، گفت : بسيار عجيب است ! اين آثار نيكو

578