يَجْعَلَ الله لِلْكافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا ) * اين در مقام حجّت است ، يعنى خداوند حجّتى براى كافرين بر عليه مسلمين مؤمن قرار نداده ، يعنى لن يجعل الله للكافر على المؤمن حجّة ، شكَّى در اين نيست كه خداوند خبر داده است از كفّار كه انبياء الهى را بقتل رسانيدند بناحقّ ، بدون هيچ حجّت و دليلى كه در دست داشته باشند ، و با اينكه آنان را كشتند باز آيه درست و بجا است و خداوند براى ايشان راهى و دليلى بر كشتن انبيايش عليهم السّلام نگذاشته است كه حجّت و بهانهء آنان باشد ، و با آن دليل و برهان بتوانند اثبات حقّانيّت خود بر عليه انبياء عليهم السّلام يا مؤمنان كنند .
مؤلَّف گويد : من آنچه از احاديث در اين مطلب است كه مربوط به ابطال غلوّ و تفويض است در كتاب « ابطال الغلوّ و التفويض » ثبت كرده‌ام .
باب 47 ذكر اخبارى كه دلالت بر امامت آن حضرت دارد 1 - احمد بن زياد همدانى - رضى الله عنه - بسند مذكور در متن از عمير ابن يزيد روايت كرده كه گفت : من نزد ابو الحسن الرّضا عليه السّلام بودم ، و آن حضرت سخن از محمّد بن جعفر بن محمّد عليهما السّلام بميان آورد و فرمود : من بر خود

492