فكر ميكنيد : كه امامت علىّ از جانب پروردگار بوده و واجب بود اطاعتش را بنمايند ، پس چرا بر انبياء جايز نبود مگر تبليغ احكام و دعوت مردم بسوى خدا ، امّا براى علىّ جايز بود كه ترك تبليغ كند و مأموريت خود را انجام ندهد و مردم را بطاعت خويش دعوت ننمايد ؟ مأمون گفت : ما نمىگوئيم علىّ مانند انبياء مأمور بود بتبليغ ، و چنين گمانى را نداريم كه مأموريت او مانند مأموريت پيمبران است ، بلكه ميگوئيم آن بزرگوار علامتى در ميان خدا و مردم است ، پس هر كس او را اطاعت كرد ، او مطيع امر خدا است ، و هر كس مخالفت كرد و ولايت او را نپذيرفت او عاصى و نافرمان است ، و اگر ياورانى مىيافت اقدام ميكرد ، و اگر ياورى نيافت ملامتى بر او نيست و سرزنش از آن آنانست كه او را يارى نكردند ، زيرا مأمور بودند در هر حال ويرا اطاعت كنند ، ولى او مأمور نبود بدون يار و ياور با ديگران بستيز پردازد ، و او بمنزلهء خانهء خدا است كه مردم بايد بسوى او بحجّ روند ، اگر عمل كردند واجب خود را بجاى آورده‌اند ، و اگر نرفتند لوم و سرزنش بر مردم است نه بر خانهء خدا .
ديگرى گفت : اگر واجب و لازم شده است كه مردم امامى داشته باشند و از بودن او ناچارند ، از كجا باضطرار واجب شده كه او علىّ باشد نه ديگرى ؟

470