سپس مأمون گفت : اى اسحاق ! آيا تو از آنان نيستى كه شهادت مىدهند آن « عشرهء مبشّرهء » در بهشتند ؟ گفتم : آرى ، گفت : بمن بگو اگر مردى منكر بود و ميگفت نمىدانم اين خبر صحيح است يا نه : يعنى خبر « عشرة من اهل - الجنّة » ( و بعد نام ده تن از صحابه را در آن برده است ) آيا او را نزد خود كافر ميدانى ؟ گفتم : نه ، گفت : اگر بگويد : نميدانم كه سورهء هل أتى از سوره‌هاى قرآن است يا نه ، او را كافر ميدانى ؟ گفتم آرى ، گفت : پس من فضل اين مرد ( يعنى علىّ ) را افزون مينگرم ( كه هر كس در فضل او كه قرآن است ترديد كند كافر است ، امّا اگر در فضل عشرة كه حديث است ترديد كند كافر نميشود ) .
آنگاه گفت : اى اسحاق ، مرا از حديث « طير مشوىّ » ( مرغ بريانى كه براى رسول خدا آوردند و از خدا خواست كه محبوبترين و بهترين خلقش را با او در آن شريك گرداند و خداوند علىّ را هم خوراك او كرد ) خبر ده كه آيا در نزد تو صحيح است ؟ گفتم : آرى ، گفت : بخدا سوگند كه عناد تو ظاهر شد و خود اعتراف كردى ، امر از اين سه حال خالى نيست ، اينكه با دعاى پيغمبر صلى الله عليه و آله او مقبول افتاد يا مردود ؟ يا اينكه خداوند فاضل و بهترين خلق را شناخت ولى مفضول و كهتر در نزد او محبوبتر بود ، و يا اينكه اساسا خداوند فاضل و مفضول را تشخيص نمىداد و نمىشناخت ، بگو كدامين قسم از اين اقسام در

453