آيا بتو خبرى رسيده كه على هنگام اطعام مسكين و دستگيرى از يتيم و اسير گفته است : * ( إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْه الله لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَلا شُكُوراً ) * آنچنان كه خداى عزّ و جلّ در قرآن گفته است ؟ گفتم : خير ، فرمود : پس خداوند تعالى از ما في الضّمير و نيّت او آگاه بود و آن را در كتاب خود ذكر كرد تا بمردم امر او را ظاهر گرداند . آيا دانسته اى كه خداوند در آنچه از بهشت وصف كرده است چيزى را مانند آنچه در اين سوره وصف كرده وصف نموده باشد اين چنين كه فرموده : « قوارير من فضّة » ( و تنگهائى بلَّورين از نقره ساخته شده ) ؟
عرضكردم : نه ، گفت : اين خود فضيلتى است جداى از آنها ، چگونه تنگ بلَّورى از نقره مىشود ؟ گفتم : نمىدانم ، گفت : ميخواهد بفهماند كه نقره اى در صفا چنانست كه داخلش از خارج پيداست ، در اين اى اسحاق قدرى تأمّل كن ، كه گويد : از لطافت و روشنى پوست همچون تنگ بلَّورين باشند از شدّت نرمى و نازكى ، و در گفتهء رسول خدا صلى الله عليه و آله اى اسحاق :
« رويدا سوقك بالقوارير » و مرادش از قوارير زنان بود بجهت لطافت و رقّت جسم آنان .
مترجم گويد : « اصل ماجرا چنين است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در سفر حجّة الوداع زنان خويش را بهمراه برد و آنان را بر شتران سوار كرده بودند و مأمور شتران ، غلام حضرت ، شخصى بنام أنجشة بود ، و وى برده اى سياه رنگ و خوش صدا بود كه با خواندن آواز ، شتران حامل

451