بتنهائى تصميم ميگرفت ، و يا اينكه بگويم رسول خدا صلى الله عليه و آله به رأى او محتاج بود گفت : پس چه فضيلتى دارد در سايبان نشستن و مجاهدين را ديدن ؟ و چنانچه فضيلت ابو بكر بترك جهاد و نرفتن بميدان بوده ، پس لازمه اش اينست كه هر متخلَّف و تارك جنگى را بر مجاهدين ترجيح دهيم ، با اينكه خداوند عزّ و جلّ ميفرمايد : * ( لا يَسْتَوِي الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ ) * - الخ مساوى و برابر نيستند آن اشخاصى كه عذرى ندارند از رفتن بميدان نبرد ، و خوددارى ميكنند و بجنگ نمىروند با كسانى كه مال و جان خود را در راه خدا و جهاد بذل ميكنند ، زيرا خداوند مقام مجاهدين بمال و جان را برتر نمود از آنان كه در خانه مىنشينند و از جنگ كناره مىگيرند ، اگر چه خداوند بهمهء مؤمنين وعدهء نيكو داده است ، ولى مجاهدين را بر كناره گيران از جنگ بمزدى بزرگ برترى داده است .
اسحاق بن حمّاد گويد : آنگاه بمن گفت : سورهء هل أتى را قراءت كن ، من شروع بخواندن سورهء هل أتى كرده تا رسيدم به آيهء مباركهء * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * - تا جملهء - و * ( كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً ) * گفت :
اين آيات در بارهء چه كسى نازل شده است ؟ عرض كردم در بارهء علىّ ، پرسيد

450