شرف بخشيدى [1] ، و انتقام گير از آن كس كه بر من ستم روا داشته و مرا سبك ساخته و پيروان مرا از در خانهء من رانده است ، تلخى خوارى ، و خفّت را بدو بچشان چونان كه او بمن چشانيده است ، و وى را از درگاه رحمت و كرمت دور ساز ، آنچنان كه چرك و پليدى و آلودگى دور ريخته و زدوده مىشود .
ابو الصّلت عبد السّلام بن صالح گويد : امام دعاى خود را هنوز تمام نكرده بود كه زلزله در شهر افتاد و شهر بهم خورد و فرياد و فغان اوج گرفت و نعره‌ها بلند شد ، و گرد و غبار برخاست ، و غوغاى شديدى در شهر افتاد ، ولى من از جاى خود حركت نكردم تا مولايم سلام نماز خود را گفت ، آنگاه رو بمن كرده فرمود : اى ابو الصّلت ببالاى بام رو و از آنجا بيرون و جاده را بنگر ، ( و در آنجا : ) زنى ناپاك كه دائما بفكر آويختن بمرد اجنبى و اين و آن است و فرياد مىكند را خواهى ديد ، زنى كه اشرار را تحريك ميكند و جامهء چركين بر تن دارد ، و اهل اين شهر او را « سمّانه » مىگويند ( يعنى چاق و فربه ، گوشتالو ) بجهت كندفهمى و بلاهت ، و بىشرمى و گستاخى و پرده درى او ، و بشاخه اى از نى

[1] . مراد وجوب صلوات است بر رسول خدا در نماز به حكم آيهء مباركهء * ( إِنَّ اللَّه وَمَلائِكَتَه يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْه وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً .

401