كرد كه گفت : شنيدم شخصى از حضرت رضا عليه السّلام نقل ميكرد كه آن بزرگوار ميگفت : خدا را شكر كه براى ما نگهداشت آنچه را كه اين مردم ضايع كردند ، و بلند نمود ما را هر قدر كه مردم پست كردند ، تا بدان جا كه هشتاد سال متمادى ما را بر منابر كفر ، لعن و دشنام دادند ، و تمام فضائل ما را كتمان نمودند ، و مالها خرج كردند كه بر ما دروغ بندند ، و خداوند تعالى جز رفعت و بزرگى شأن و شهرت فضائل ما چيزى ديگر نخواست ، بخدا سوگند اين ظلمى كه بما شد ، براى خود ما نبود ، بلكه بدشمنى با رسول خدا صلى الله عليه و آله بود و چون ما با وى قرابت داشتيم مورد اين ستمها واقع شديم ( يعنى اگر خويشى با آن حضرت نداشتيم كارى بما نداشتند ، و بدشمنى او با ما اين طور رفتار كردند ) كه كار بدان جا كشيده كه پس از ما امر ما و رواياتى كه از رسول خدا نقل كرده‌ايم بزرگترين آيات و براهين نبوّت او خواهد شد .
26 - باز بيهقىّ از صولىّ از غلابىّ از احمد بن عيسى بن زيد نقل كرد كه گفت : مأمون دستور كشتن مردى را داد ، مرد گفت : مرا مكش چون مرا شكرى است ، يعنى خدمتى انجام داده‌ام ، مأمون گفت : تو خود كه باشى تا شكرت ؟
علىّ بن موسى الرضا عليهما السّلام فرمود : اى امير المؤمنين تو را بخدا سوگند ميدهم كه

376