بود : « * ( بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * - تا آخر دعا ، كه در متن ذكر شده است و ترجمهء آن اين است : بنام خداوند رحمان و رحيم ، بنام خدا براستى كه من پناه ميبرم بخداوند رحمان از تو ، چه خدا ترس باشى و چه نباشى ، چشم و گوش تو را بيارى خداوند شنوا و بينا ، بستم ، و تو هيچ گونه بر من قدرت و توانائى و غلبه نخواهى داشت ، نه بر من و نه بر گوشم ، و نه بر چشمم ، و نه بر مويم و نه بر پوستم و نه بر گوشتم و نه بر خونم ، و نه بر مغزم ، و نه بر عصبم ، و نه بر استخوانم ، و نه بر اهل و عيالم ، و نه بر مالم ، و نه بر آنچه پروردگارم روزيم فرموده ، تو بر هيچ يك از اين امور من راهى ندارى ، من ميان خود و تو را با ستر انبياء و فرستادگان خدا پرده كشيدم ؛ آن سترى كه پيامبران الهى خود را از شرّ فرعونهاى زمان بآن حفظ كردند ، جبرائيل از جانب راست من و ميكائيل از جانب چپ و اسرافيل از پس پشت ، و محمّد - صلى الله عليه و آله - از پيش روى من مانع از منست ، و خداوند آگاهست از من و ترا مانع مىشود از من و همچنين شيطان را ، پروردگارا ! چيره نكند عدم آگاهى او بصبر و شكيب تو ، و موجب نشود كه مرا از جاى بركند و بوحشت اندازد و كوچك و حقيرم شمارد ، بار الها ! بتو پناهنده ميشوم ، بار الها ! بتو پناهنده ميشوم ، بار الها ! بتو پناهنده ميشوم - اه » .
شرح : « بايد دانست كه حميد بن قحطبه - بضمّ حاء بر وزن كميل - در سال

306