خود نميشناخت ، و بعدا فهميد كه آن زن دايه و خدمتكار اوست ، مردم نيز او را مادر وى ميدانستند ، و چون حضرت با وى ازدواج كرد ميپنداشتند مادر خود را بزوجيت گرفته است ، معاذ الله ، پناه بخدا ، بلكه بلكه اصل مسأله اين بود كه اين زن در خانهء على بن الحسين عليهما السّلام ماندگار بود ، يك وقتى امام از همخوابگى با يكى از همسرانش فارغ شده بود و براى غسل كردن بيرون مىآمد ، آن زن ويرا ديد ، حضرت به او گفت : اگر تو هم آرزوى همسردارى خدا را در نظر دار و از من پنهان نكن و بگو ، زن گفت : آرى ، پس حضرت او را بزوجيّت خود در آورد ، و مردم چون او را مادر حضرت مىپنداشتند ، شهرت دادند كه علىّ بن الحسين با مادر خود تزويج كرده است . مترجم گويد : « مراد به » ولد أبيه « علىّ اكبر است » و محمّد بن يحيى صولى گويد : عون بن محمّد گفت : سهل بن قاسم براى من نقل كرد كه : هيج يك از فرزندان ابو طالب نبود مگر اينكه حديث حضرت رضا عليه السّلام را راجع به اين قضيه ( قضيهء فوق ) از من نوشت .
5 - بسند مذكور در متن ابو حسين محمّد بن ابى عبّاد گفت : شنيدم حضرت رضا عليه السّلام روزى بيكى از غلامان خود فرمود : اى غلام : « آتني الغداء » صبحانه را بياور ، من لفظ حضرت را در دل نادرست انگاشتم ، چون فعل « آتى يؤتى » يك مفعول بيش نمىگيرد و مفعول دوم آن بايد با باء تعديه باشد و

282