از حضرت رضا عليه السّلام از مجالس وجد و سرور و ساز و غنا سؤال كردم ، فرمود : اهل حجاز ( مراد فقها و محدثين و علماى آنجا است ) جايز مىدانند ، لكن در چهار چوب و رديف باطل و لهو است ، آيا نشنيدى كه خداوند فرموده :
* ( وَإِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِراماً ) * ( چون از كنار لغو [ چرند و باطل ] گذر ميكنند بزرگوارى و حيثيّت خود را حفظ كرده اعتنا نمىكنند - فرقان : 72 ) .
4 - حسين بن احمد بيهقىّ بسند مذكور در متن از سهل بن قاسم روايت كرده كه حضرت رضا عليه السّلام در خراسان بمن فرمود : ميان ما و شما يك خويشى وجود دارد ، عرضكردم : آن كدام است اى سرور من ؟ فرمود : هنگامى كه عبد الله بن عامر بن كريز خراسان را فتح كرد ، دو تن از دختران يزدگرد پادشاه سرزمين عجمها را اسير گرفت و بمدينه نزد عثمان بن عفّان فرستاد ، و او يكى را به حسن بخشيده و ديگرى را به حسين ، و هر دو اينان در حال نفاس از دنيا رفتند ، و همسر حسين عليه السّلام به علىّ بن الحسين عليهما السّلام حامله شده بود ، و چون در حال زايمان و نفاس از دنيا رفته بود ، يكى از كنيزان - كه امّ ولد يكى از فرزندان فرزند پدرش حسين بن علىّ عليهما السّلام بود - مادرى و للگى او را بعهده گرفت ( و زنى ديگر هم او را شير ميداد ) و حضرت بزرگ شد و مادرى جز آن امّ ولد براى

281