تنها پدر و مادر بلكه اطاعت هيچ كس در معصيت پروردگار جايز نيست ، چرا كه مخلوقى را در نافرمانى و معصيت خالق اطاعت نيست .
و ذبح برّه تو دلى كه از شكم مذبوح مرده بدنيا آيد در وقت ذبح مادرش در صورتى كه مو و كلك داشته باشد همان ذبح مادرش ميباشد و در صورتى كه زنده بدنيا آيد بايد آن را سر بريد .
و جايز بودن آن دو متعه كه خداوند در كتابش نازل فرموده و پيامبر صلَّى الله عليه و آله آن را سنّت نهاده است ، يكى متعهء زوجه و عقد انقطاعى و بمدت معيّن است ، و ديگرى متعهء حجّ ؛ يعنى تمتّع در حجّ .
و فرائض و ميراث همان نحوى است كه خداوند تعالى در كتابش مقرّر فرموده ، و نبايد از آن حدود تعدّى كرد و حقّ پاره اى را زياد داد كه بديگران ستم شود ، و با وجود فرزند و پدر و مادر احدى از اقوام ارث نمىبرند مگر شوهر يا زوجه ، و كسانى كه در كتاب خدا سهمى براى ايشان ذكر شده است بميراث سزاوارترند از كسانى كه حقّى بر ايشان ذكر نشده است ، و عصبه از دين خدا نيست .
شرح : « عصبه در اصطلاح فقها آنست كه مال ميراث از سهامى كه در فرائض معيّن شده زياد بيايد و سهم بر ان سهمشان به يك يكم نرسد و مثلا هفت دهم مال شود ، مبلغ زائد را فقهاى عامهء ميگويند بايد به

271