گراميش ميفرمايد : * ( إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ) * و او را تنها پيام آور و بيم دهنده ميداند ، و براى او تكليف قتال و پيكار نكرده است ، و هر كس با قرآن كريم و اخبار اهل بيت عصمت عليهم السّلام و حقيقت سيرهء رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله بدرستى آشنا باشد مىداند كه آيات جهاد همه بيانگر جهاد دفاعى بوده و هيچ يك آيهء شريفهء * ( لا إِكْراه فِي الدِّينِ ) * را نسخ نكرده است ، و نسخ آن ، عقيدهء اهل سنّت و مقلَّدين آنان از شيعه است » .
امّا در اينجا آنچه به نظر ميرسد اين است كه لفظ « اقاتل » در خبر تحريف يا نقل به معنا شده و در اصل « امرت ان اجاهد النّاس » بوده و راوى توهّم كرده كه معنى « اجاهد » ، « اقاتل » است و اين طور روايت كرده است و اگر خبر را به ظاهرش معنا كنيم با آيهء مباركهء * ( قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالله وَلا بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَلا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ الله وَرَسُولُه وَلا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صاغِرُونَ ) * سازگار نيست كه مىفرمايد : با آن كسان از اهل كتاب كه به خدا و قيامت ايمان ندارند و حرام خدا و رسولش را حرام نمىدانند و به دين و آئين حقّ نمىگروند بجنگيد تا با كمال خوارى حاضر به پرداخت جزيه شوند « يعنى چون پرداخت جزيه را پذيرفتند آنها را رها كنيد هر چند به خدا و قيامت ايمان نداشته باشند . بارى تا آنگاه كه قدم به پيكار با مسلمين پيش نگذاشته‌اند مورد تعرّض واقع نخواهند شد و همين حكم باقى خواهد بود ولى چون با مسلمين در افتند و دشمنى ورزند جان و مالشان بر مسلمين مباح مىگردد و مسلمين وظيفه دارند كه با ايشان پيكار كنند ، ولى بهر حال بايد مرتّب آنها را به حقّ دعوت نمود و با سعى و تلاش بسيار ، حقيقت دين را به ايشان عرضه كرد تا آرام آرام نقص عقيدهء خويش و كمال اسلام را دريابند و به آئين اسلام در آيند و آيهء شريفهء * ( إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجارَكَ فَأَجِرْه حَتَّى يَسْمَعَ كَلامَ الله ثُمَّ أَبْلِغْه مَأْمَنَه ) * مؤيد اين گفتار است » .

114