در زمان حال در بسيارى از ممالك اساسا شتر آنهم بصورتى كه در بيابان به چرا برود وجود ندارد ، و در بسيارى از سرزمينها بجاى كشت گندم و جو هزاران هكتار زمين ، زير كشت ذرّت بوده و زراعت گندم و جو بسيار اندك و غير قابل ملاحظه است ( مقصود اين است كه در زمان حيات رسول خدا صلى الله عليه و آله كه آيهء زكات نازل شد اگر وضع حجاز آن گونه بود كه كشت و قوت غالب ، ذرّت مىبود ( مسلَّما ) پيغمبر زكات را بر آن قرار ميداد ) و نيز در اغلب نقاط دنيا پول مسكوك رايج نيست ، بلكه اساسا سكَّه و اموال زكوى ديگر از آن نه چيز آرام آرام از ميان رفته و جاى خود را به اموال ديگر داده است ، امّا مستحقّين زكات روز بروز بيشتر مىشوند و نمىتوان گفت زكات كه براى جلوگيرى از فقر و تنگدستى مسلمين مقرر شده منحصر به همان اموالى است كه در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله موضوعيّت داشته و در اين دوران كه درآمد كارخانجات و مؤسسات تجارى و صنايع مرتّبا رو به افزايش است در اين اموال سهمى براى فقرا و مستمندان قرار داده نشده ولى هنوز هم اگر كسى نخلستانى داشته باشد با شرايطى كه عموما امكان تحقّق ندارد بايد زكات آن را بپردازد و الَّا نيازمندان بىنصيب خواهند ماند ! ؟
قرآن كريم صريحا مىفرمايد : * ( خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً ) * و « اموال » اطلاق دارد و هر چيزى را شامل مىشود ليكن در هر زمان بايد رهبر جامعهء مسلمين خود ، يا شوراى متخصّصين مسائل اقتصادى ، اموال پر درآمد را كه در آن زمان موجب شدّت اختلاف طبقاتى و تراكم ثروت مىشود ، مشخص كنند و به تناسب زمان و مكان سهمى بعنوان صدقه كه عرفا آن را زكات مىگويند در آن معيّن كرده و به نفع تهيدستان و از كار افتادگان جامعه بستانند تا به آيهء شريفه عمل شده باشد » .
247 - جعابىّ بهمين اسناد روايت كرده كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود :

105