موضوع واحدى رسيده بحث و گفتگو مىنمودند ، و مورد نزاع را از آن حضرت پرسيدند . امام فرمود : خداوند عزّ و جلّ چيزى را حرام كرده و چيزى را حلال ، و امورى را نيز واجب گردانيده ، و هر روايتى كه در حلال كردن آنچه خداوند حرام فرموده ، يا حرام كردن آنچه خداوند حلال فرموده ، يا ردّ كردن واجبى را كه در كتاب خدا حكمش مذكور است و دليلش در سنّت كاملا روشن است و ناسخى هم ندارد كه آن را نسخ كرده باشد ، آمده است آن روايات ( يعنى مخالف مقطوع ) را نميتوان مورد عمل قرار داد و جائز نيست بدان تمسّك نمود ، زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله اين طور نبود كه حلال خدا را حرام و يا حرام خداى را حلال كند ، و يا فرائض و احكام الهى را ( العياذ با لله ) تغيير دهد ، در تمام موارد كاملا تابع وحى و تسليم امر و رسانندهء از سوى خدا بود ، و اين حقيقت خود كلام پروردگار است كه به او مىفرمايد : به مردم بگو : « * ( إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا ما يُوحى إِلَيَّ ) * » پيروى نمىكنم و عملى انجام نمىدهم مگر همان كه به من وحى مىشود پس رسول خدا صلى الله عليه و آله تابع فرمان خدا بود و از جانب خداوند احكام و آنچه را خدا به او امر كرده بود تبليغ مىفرمود ، راوى گويد : عرضه داشتم گاهى از طريق شما خاندان در موضوعى حكمى از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه آن در كتاب خدا نيست و در سنّت است ، سپس حديثى خلاف آن از شما رسيده است ؟ فرمود :
و همچنين است بسا مىشود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله از چيزهائى نهى فرموده و

686