حضرت فرق باز ميكردند [1] و إلَّا آن را به حال خود گذاشته و در هر حال در مواقعى كه موى خود را بلند ميكردند بلندى مو از لالهء گوش تجاوز نميكرد ، رنگشان درخشان بود ، پيشانى پهن و ابروانى كشيده و كمانى داشتند ، و ابروان آن حضرت در عين كشيده بودن ، كامل و پر مو بود ولى پيوسته نبود ، و هر گاه عصبانى مىشدند ، رگ ميان ابروهايشان متورّم ميشد ، بينى آن حضرت باريك و در وسط كمى برجسته بود ، نورانيّتى داشتند كه هميشه آن حضرت را در بر داشت ، بقسمى كه كسى كه در او تأمّل نداشت متكبّرش فكر ميكرد .
محاسن آن حضرت كوتاه و پر پشت بود ، و گونه هايشان هموار و كم گوشت ، دهانشان بزرگ [2] و دندانهايشان سفيد و برّاق بود ، رشتهء مويى نازك از گردن يا سينه تا ناف داشتند ، گردن او گوئى تنگى نقره فام بود .
خلقتى همگون داشتند ، بدنشان فربه بود و در عين حال سينه و شكم در يك سطح قرار داشت ، شانه هايى پهن و عضلانى و بدنى سفيد و نورانى داشتند .
از زير گردن آن حضرت تا ناف ، رشته مويى نازك مثل يك خط قرار داشت ، پايين سينه و شكم مبارك ايشان و ساير قسمتها عارى از مو بود ، و در

[1] . ابن اثير در « النّهاية » در مادّهء « عقص » گويد : در اين جمله لفظ « عقيقته » مشهورتر از « عقيصته » ميباشد زيرا آن حضرت موهاى خود را نمىبافتند ( و يا در پشت سر به صورت بافته شده عمل نمىكردند ) مترجم گويد : به معنى موى جمع شده بر روى سر ميباشد .
[2] . بزرگى دهان در بين عربها حسن بوده است ( معانى الاخبار ص : 85 ) .

636