چيزى نباشد ، لذا دوستى خويشان و نزديكان رسول الله را بر آنان واجب كرده است و هر كس كه به اين دستور عمل كند و حضرت رسول صلى الله عليه و آله و اهل بيت آن حضرت را دوست بدارد ، رسول خدا نمىتواند از او بدش بيايد ، و هر كس اين دستور را ترك كند و به آن عمل ننمايد و اهل بيت را دوست نداشته باشد بر رسول خدا صلى الله عليه و آله واجب است كه او را دوست نداشته باشد ، زيرا چنين شخصى يكى از واجبات الهى را ترك كرده است ، حال چه فضل و شرفى بر اين فضيلت تقدّم دارد يا با آن برابرى مىكند ؟
خداوند آيهء « * ( قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * » را نازل فرمود و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در بين اصحاب خود برخاست و حمد و ثناى الهى گفته ، فرمود : اى مردم ! خداوند براى من چيزى را بر شما واجب كرده است ، آيا آن را انجام مىدهيد ؟ كسى جوابش نداد ، حضرت فرمود : اى مردم ! ( آن ) طلا و نقره و خوردنى و نوشيدنى نيست ، گفتند : خوب ، حالا بگو آن چيست ؟
حضرت هم آيه را بر ايشان تلاوت فرمود ، آنان گفتند : اين مطلب را مىپذيريم ،

480