نوح عليه السّلام نقل فرموده كه : « * ( يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه مالًا إِنْ أَجرِيَ إِلَّا عَلَى الله وَما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَلكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ ) * » ( اى مردم به خاطر اين رسالت و پيامبرى مالى از شما نمىخواهم ، اجر من با خداست و من مؤمنين را از خود طرد نمىكنم ، آنها پروردگار خود را ملاقات خواهند كرد و در نظر من شما مردمى هستيد نابخرد - هود : 29 ) و خداوند از هود نيز نقل نموده است كه او چنين گفت : « * ( يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَ فَلا تَعْقِلُونَ » ) * ( بگو به خاطر رسالت اجرى از شما نمىخواهم اجر من با كسى است كه مرا آفريده ، آيا فكر نمىكنيد ؟ - هود : 51 ) ولى خداوند به پيامبرش محمّد صلى الله عليه و آله مىفرمايد : بگو : « * ( لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * » ( براى پيامبرى خود از شما اجرى نمىخواهم جز دوستى خويشاوندان - شورى : 23 ) و خداوند مودّت آنان را واجب نفرمود مگر به اين خاطر كه دانست آنان هيچ گاه از دين برنميگردند و به سوى گمراهى نخواهند رفت . نكتهء ديگر اينكه چه بسا انسان شخصى را دوست بدارد ولى بعضى از خانواده اش دشمن او باشد ، و لذا قلب انسان تماما نمىتواند او را خالصانه دوست بدارد ، و خداوند دوست دارد در دل رسول الله صلى الله عليه و آله نسبت به مؤمنين

479