امام از گناهان پاك است و از عيوب مبرّى ، علم به او اختصاص دارد ، حليم و بردبار است ، مايهء نظم دين و عزّت مسلمين است ، باعث خشم منافقين و هلاكت كافرين است .
امام در دوران خود نظير ندارد ، كسى به او نزديك نيست ، هيچ دانشمندى با او همطراز نيست ، بدل ندارد ، مثل و مانند ندارد ، بدون اينكه به دنبال فضيلت باشد و يا خود فضيلت بدست آورده باشد ، فضيلت به او اختصاص يافته است و خداوند بخشايندهء با فضيلت ، فضل را به او اختصاص داده است .
پس كيست كه بتواند امام را بشناسد يا او را انتخاب كند ؟ ! نه ، هرگز ، هرگز ، در وصف شأنى از شؤون او و فضيلتى از فضائل او عقول به گمراهى افتاده و حيران و سرگردان مانده است ، و ديدگان درمانده و ناتوان گشته و بزرگان احساس كوچكى مىنمايند ، و حكماء حيرانند ، عقل عقلاء كوتاه است ، خطباء از خطابه باز مانده‌اند و عقلاء و دانايان از دركش عاجز شده‌اند ، و شعراء از شعر گفتن ناتوان گشته‌اند و ادباء عاجز گرديده‌اند و بلغاء خسته و ناتوان شده‌اند و همگى به عجز و ناتوانى ( خود ) معترفند ، چگونه مىتوان او را

451