جهان است ، خورشيدى كه دور از دسترس دستها و چشمها در افق قرار دارد ، امام ، ماه نورانى ، چراغ درخشان ، نور ساطع و ستارهء راهنما در دل تاريكىها و صحراهاى خشك و بىآب و علف و موجهاى وحشتناك درياها است . امام همچون آب گوارا بر تشنگان است ، راهنماى هدايت و منجى از هلاكت است .
امام همچون آتشى است در بلندىهاى بيابانها ، كسى كه از سرما به آن آتش پناه برد ، او را گرم مىكند ، و در مهلكه‌ها راهنمائى مىكند ، هر كس از او دست بكشد هلاك خواهد شد .
امام ابر پر باران و باران پر بركت است ، خورشيد درخشان و زمين گسترده است ، او چشمهء جوشان و باغ و بركه است .
امام امينى است همراه ، پدرى است مهربان ، او برادر تنى است ، در مصائب پناه بندگان است .
امام امين خدا در زمين و حجّت او بر بندگان است ، او خليفهء خدا در كشور اوست ، امام دعوتكنندهء مردم بسوى خدا و مدافع حرمتهاى الهى است .

450