عبد الله و صد شتر زد و هر سه بار قرعه به شتران افتاد ، عبد المطَّلب گفت : « اكنون دانستم كه خداى من راضى شده است ، پس شتران را قربانى كرد » .
استاد در شرح اين قسمت از حديث مىفرمايد : « اين خبر از نظر سند ضعيف است ، زيرا حمّاد بن عيسى در تمام كتب موجود ، بلا واسطه از حريز نقل مىكند و حريز خود شيخ اجازهء ( استاد ) اوست ، و در اين حديث مع الواسطه از وى نقل كرده است . ديگر اينكه حريز از اصحاب امام صادق و موسى بن جعفر عليهما السّلام است ، و گويند از امام صادق بيش از دو حديث نقل نكرد و امام باقر عليه السّلام را درك نكرده است و در اين حديث بلا واسطه از امام باقر عليه السّلام روايت كرده لذا سند عيب دارد و باصطلاح مضطرب است و ظاهرا بايد حمّاد بن عيسى از حريز از شخصى ديگر از امام [ باقر ] نقل كرده باشد و تحريف شده و بنا بر اين حديث مرسل است ، اين از نظر سند .
و امّا از نظر متن ، عبد الله را پسر آخر شمرده و حال آنكه حمزة بن - عبد المطَّلب با رسول خدا هم سن است و او يا عبّاس بن عبد المطَّلب

436