به آنان وعده و وعيد مىداد ، و آنان سر از سجده برمىداشتند و از شدّت شادى و نشاط از حال مىرفتند و از شدّت شرابخوارى و اشتغال به موسيقى ، توان صحبت كردن نداشتند ، و دوازده روز و شب ، به عدد اعيادشان در تمام سال ، به همان حال مىگذراندند و سپس مىرفتند .
و چون كفر به خدا ، و عبادت غير خدا در ميان آنان طولانى گشت ، خداوند عزّ و جلّ پيامبرى از بنى اسرائيل از فرزندان يهودا بن يعقوب سوى آنان فرستاد و مدّت زمانى طولانى در بين آنان بوده و آنان را به عبادت خداوند عزّ و جلّ و شناخت ربوبيّت او دعوت مىكرد ، ولى از او پيروى نكردند ، و وقتى آن پيامبر ديد كه آنان به شدّت غرق در ضلال و گمراهى هستند و دعوت او را بسوى رشد و رستگارى ردّ مىكنند ، در عيد شهر بزرگ آنها شركت كرد و گفت : خدايا اين بندگان تو ، جز تكذيب من و كفر به تو كار ديگرى نمىكنند ، و درختى را كه نه فايده دارد و نه ضرر ، مىپرستند .
تمام درختانشان را خشك كن و قدر و عظمت خود را به آنان بنمايان ، صبح روز بعد ، درختها خشك شده بود ، اين مطلب آنان را ترساند و احساس

423