موسى نزد قوم خود برگشت و به آنان اطَّلاع داد كه خداوند عزّ و جلّ با او سخن گفته و او را به خود نزديك كرده و با او نجوا نموده است ، در اين موقع آنان گفتند : * ( « لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ » ) * ( تو را تصديق نمىكنيم - بقره : 55 ) مگر اينكه ، همان طور كه تو صداى خدا را شنيدى ، ما هم بتوانيم به آن گوش دهيم ، و آن مردم ، هفتصد هزار نفر بودند ، موسى از بين آنان هفتاد هزار نفر برگزيد ، سپس از بين اين هفتاد هزار ، هفت هزار نفر را انتخاب كرد ، سپس هفتصد تن و در آخر هفتاد نفر از بين آنان را براى زمان و موعدى كه خدا معيّن كرده بود ، برگزيد و آنان را به كوه سينا آورد و در پائين كوه متوقّف كرد و خود به بالاى كوه رفت و از خداوند تبارك و تعالى خواست كه با او سخن گويد و سخن خود را به گوش آنان برساند ، خداوند متعال هم با او سخن گفت و آنان نيز سخن خدا را از بالا و پائين ، چپ و راست ، پشت سر و روبرو شنيدند ، زيرا خداوند صدا را در درخت آفريد و از آن پراكنده اش كرد به گونه اى كه آنان صدا را از تمام اطراف شنيدند ، ولى گفتند : قبول نمىكنيم كه آنچه شنيديم كلام خدا باشد مگر اينكه آشكارا خدا را ببينيم ، و زمانى كه چنين سخن بزرگى بر زبان راندند

407