معصوم شد ، طبق اين آيه : « * ( إِنَّ الله اصْطَفى آدَمَ وَنُوحاً وَآلَ إِبْراهِيمَ وَآلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِينَ ) * » ( خداوند ، آدم ، نوح ، * ( آلَ إِبْراهِيمَ وَآلَ عِمْرانَ ) * را بر عالميان برگزيد - آل عمران : 33 ) .
و امّا آيهء : * ( « وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ ) * - الخ » « ظنّ » در اينجا به معنى « يقين » است ، نه صرف گمان ، أى * ( « لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْه » ) * يعنى ( روزىاش را بر او تنگ نمىكنيم ) [ نه به معنى بر او توانا نيستيم ] آيا اين آيه را نشنيده اى : * ( « وَأَمَّا إِذا مَا ابْتَلاه فَقَدَرَ عَلَيْه رِزْقَه ) * » ( وقتى خدا انسان را بيازمايد پس روزىاش را تنگ كند - فجر : 16 ) « * ( فَقَدَرَ عَلَيْه رِزْقَه ) * » يعنى روزىاش را بر او تنگ كند ، و اگر يونس گمان كرده بود كه خدا بر او توانايى ندارد ، قطعا كافر شده بود .
و اما آيهء در بارهء حضرت يوسف : « * ( لَقَدْ هَمَّتْ بِه وَهَمَّ بِها ) * » زليخا قصد گناه كرد ، و يوسف از ناراحتى تصميمى گرفت كه اگر زليخا او را مجبور كند ، او را بكشد ، اين بود كه خداوند او را از ارتكاب قتل و عمل منافى عفّت دور كرد ، و اين آيهء : « * ( كَذلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْه السُّوءَ وَالْفَحْشاءَ ) * » ( اين چنين عمل كرديم تا سوء و فحشاء را از او دور كنيم - يوسف : 24 ) اشاره به همين مطلب دارد و سوء يعنى

391