رضا عليه السّلام گرد آورد ، و هر كس از جاى برخاسته و سخنى گفت جواب قاطع گرفت و ساكت ماند كه گوئى سنگ در دهانش گذارده‌اند ، ( در آخر كار ) علىّ بن - محمّد بن جهم برخاست و گفت : يا ابن رسول الله ! آيا شما قائل به عصمت انبياء هستيد ؟ .
حضرت فرمودند : بله قائلم ، وى گفت : پس در مورد اين آيات چه مىكنيد ( چه مىگوئيد ) : « * ( وَعَصى آدَمُ رَبَّه فَغَوى ) * » ( آدم پروردگار خود را نافرمانى كرد و به بيراهه رفت - طه : 121 ) * ( « وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْه ) * » ( و يونس كه با خشم قوم خود را ترك كرد و مطمئن بود كه ما بر او سخت نخواهيم گرفت - انبياء : 87 ) ، و در بارهء حضرت يوسف : * ( « وَلَقَدْ هَمَّتْ بِه وَهَمَّ بِها » ) * ( زليخا قصد يوسف كرد و يوسف نيز قصد او - سورهء يوسف آيهء 24 ) و در بارهء حضرت داود : * ( « وَظَنَّ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاه » ) * ( داود فهميد كه ما او را آزمايش كرده‌ايم [1] ص : 24 ) و نيز در بارهء حضرت محمّد صلى الله عليه و آله « * ( وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا

[1] . اگر گويند : در ادامهء آيه چنين آمده است « فَاسْتَغْفَرَ رَبَّه » يعنى از پروردگارش آمرزش طلبيد ، و آيهء بعد مىفرمايد : * ( فَغَفَرْنا لَه ذلِكَ ) * « يعنى آن موضوع را بر او بخشيديم ، و اين الفاظ در ظاهر حكايت از گناهى مىكند كه رخ داده و سپس استغفار داود و بعد از آن آمرزش خدا ، جواب آنست كه : استغفار خود يكى از عبادات است در تمام شرايع ، و پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله در هر روز بسيار استغفار مىكرده و خود فرموده : « إنّه ليغان على قلبي حتّى أستغفر اللَّه في اليوم سبعين مرّة » و مراد آن حضرت از « استغفار » اينست كه در اثر اشتغال به امور خلق قلبم تار مىشود و از خداوند مدد مىطلبم كه غافل از او نشوم . پس استغفار نمودن دليل بر اينكه معصيتى از شخص سر زده نيست ، بلكه براى تقويت روح و قلب و تقرّب است . ( استاد غفّارى )

389