2 - آن بخش از دين ما را كه براى ما مبهم بود ، بر ايمان روشن نمودى ، خداوند به جاى ما ، به تو جزاى نيك دهاد ! 3 - عذرى نيست در انجام كار زشت كه من مرتكب آن باشم از فسق و خروج از امر خدا و نافرمانى ، 4 - هرگز هرگز ، نه ، نمىپذيرم و قائل به اين نيستم كه آنكه از زشتى نهى فرموده خود شخص را به ارتكاب آن وادار كند كه اگر چنين پندارى داشته باشم بىگمان شيطان را پيروى كرده‌ام ، 5 - نه ، خداوند دوست ندارد و زشتيها را نخواسته و كشتن ولىّ خدا را از روى ستم و دشمنى هرگز جايز ندانسته .
6 - از كجا چنين خواسته باشد با اينكه بىترديد سنّت و فرمان خداوند صاحب عرش صحيح و خود ، آن را اعلام فرموده و آشكار ساخته است .
نويسندهء كتاب گويد : محمّد بن عمر از اشعار بيش از دو بيت آخر چيزى نياورده است .
39 - احمد بن عبد الله جويبارى از امام رضا عليه السّلام از پدران گرامىشان از

284