حضرت موسى بن عمران با خداوند مناجات مىكرد در مناجات خود چنين عرضه داشت : خداوندا ! آيا از من دور هستى تا با صداى بلند با تو سخن بگويم يا نزديكم هستى تا آهسته با تو مناجات كنم ؟ خداوند به او وحى فرمود : من همنشين كسى هستم كه به ياد من باشد ، موسى عليه السّلام عرضه داشت : چه بسا در حالتى هستم كه شأن تو را برتر از آن مىدانم كه در آن حال تو را ياد كنم ، خداوند فرمود : اى موسى ! در همه حال به ياد من باش و مرا ياد كن .
توضيح : پاره اى گفته‌اند اين سؤال را موسى عليه السّلام بدرخواست قومش كرد همانند « * ( رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ ) * » ( پروردگارا خود را بمن بنما تا تو را بنگرم ) .
23 - فتح بن يزيد جرجانىّ گويد : از امام رضا عليه السّلام شنيدم كه آن حضرت در بارهء خداوند چنين مىفرمود : « او لطيف و خبير است ، [1] شنوا و بيناست ، واحد و أحد و بىنياز است ، نزائيده و زائيده نشده است ، و همانندى ندارد ، اشياء را ايجاد كرده ، به اجسام جسميّت داده و نقشها را صورت و شكل

[1] . لطيف معانى مختلفى دارد ، از جمله شىء كوچك و صغير ، كسى كه با لطف و محبّت است ، و آن كسى كه با نرمى و به نيكى رفتار مىكند و به مسائل ظريف و دقيق آگاه است .

256