را بعنوان معجزه امام اهمّيّت مىدهند ، توجّه به اين نكته لازم است كه اساسا معجزات را خداوند بدرخواست أولياء خود و بدست آنان در مقام تحدّى و اثبات حجيّت آنان اجرا مىكند ، و او * ( يَفْعَلُ ما يَشاءُ ) * * ( يَحْكُمُ ما يُرِيدُ ) * است ، و بر هر چيز تواناست ، و موسى بن جعفر عليهما السّلام با موسى بن عمران عليه السّلام در إعجاز فرقى ندارند هر دو حجّت خدايند و داراى عصمت ، لذا معجزه چندان مسأله اى نيست كه انسان براى اهميّت آن ناچار بپذيرفتن مطلبى نادرست و خلاف حقّ باشد . انتهى آنچه استاد غفّارى ديكته كردند . و العلم عند الله » .
2 - حسن بن محمّد بن بشّار از مردى از اهالى قطيعة الرّبيع كه سنّى مذهب و در عين حال راستگو بود نقل كرده است كه آن مرد چنين گفت : من بعضى از سادات را كه مردم إقرار به فضل و كمال آنها دارند ، ديده‌ام ولى همانند او در فضل و تقوى و عبادت نديده‌ام ، حسن بن محمّد گويد : گفتم : منظورت كيست ؟ و او را چگونه ديدى ؟ گفت : ما هشتاد نفر بوديم كه در نزد سندى بن شاهك جمع شديم و او ما را بر موسى بن جعفر [ عليهما السّلام ] وارد كرد و گفت : به اين مرد نگاه كنيد .
آيا براى او اتفاقى افتاده است ؟ مردم مىپندارند كه نسبت به او كار خلافى انجام

194