لاجوردىّ لله درّه مصحّح و محشّى چاپ حروفى اين كتاب بسال 1378 قمرىّ در حاشيه اشاره اى دارند كه اين خبر در نسخهء عتيقه نيست و با عنوان باب هم بيگانه و نامربوط است . حقير گويد : از اينكه ارتباطى با عنوان باب ندارد ، معلوم مىشود كه بعدا اين مطلب كه شبيه به تاريخ و داستان است اضافه شده و شخصى كه آن را ساخته و پرداخته نتوانسته جاى آن را بشناسد ، لذا در بابى كه مربوط بصحّت وفات امام عليه السّلام است آن را آورده است . و شيخ بزرگوار صدوق عليه الرّحمة بزرگتر از اين است كه محلّ خبر را تشخيص ندهد و مطلبى كه مربوط به معجزات است بدون مناسبت ، در باب « صحّت وفات » بياورد ، و بعلاوه بعيد است امام كاظم عليه السّلام كه مصداق أتمّ « * ( وَالْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعافِينَ عَنِ النَّاسِ ) * » مىباشند ، و در بارهء پيروان آن حضرت خداوند مىفرمايد « * ( وَإِذا ما غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ ) * » مرد نادان و جاهلى را كه خود آلت دست هارون ناصبى شده است بدون موعظه و روشنگرى و نصيحت و توجّه دادن او بزشتى كار و حرمت عملش ، با چنين وضعى ناهنجار عقوبت كند و بقتل رساند ، با اينكه در اسلام عذاب و عقوبت حتّى قتال دفاعى پيش از اتمام حجّت بر عدوّ نبوده و نيست . و * ( « أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ » ) * كه از صفات مؤمنين است بعد از اتمام حجّت مىباشد نه قبل از آن ، و در اين داستان كار اين چنين نيست ، و كسانى كه تا اندازه اى معرفت و شناخت از خاندان عصمت و حجج الهى عليهم السّلام دارند و نور ولايت قلب آنان را روشن ساخته مشكل است چنين داستانها را بصرف اينكه معجزه اى در آن نقل شده و در مقابل ، امام را با افراد معمولى و انتقامجو برابر دانسته ، بپذيرند ، امام عليه السّلام در اينجا بگونهء همنامش « كليم الله » موسى بن عمران سحر ساحران را بايد باطل ميساخت كه عصايش * ( « تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ » ) * بود ، نه نابودكنندهء ساحر يا ساحران ، آنهم قبل از اتمام حجّت ، و بالأخره براى آن دسته از افراد كه اين مطلب

193