يعنى خدا نخنداند دندان روزگار را اگر بخواهد بخندد و حال اينكه آل پيغمبر ستم كرده و مغلوب شدند و كوچانيده شده و از خانهء اصلى و وطن آباء امجاد خود برداشته شدند گويا كه ايشان جنايت زدند جنايتى را كه مستحق بخشش نيستند يعنى با آل پيغمبر ستمها كردند كه چشمى نديده و گوشى نشنيده است ، آنها را از مدينه كه در جوار جد بزرگوارشان بود بكربلا آوردند ؛ آب بروى آنها بستند ، جوانان آنها را كشتند ، زنان آنان را اسير كردند و با آنها كارى كردند كه با كافر نكنند مثل اينكه ايشان عمل قبيحى كرده باشند كه مستحق آمرزش نباشند پس چون اين دو شعر را گفتم پيغمبر ( ص ) فرمود احسنت و مرا شفاعت كرد و جامه هاى خود را بمن عطا كرد و بدست خود اشاره ببدنش كرد يعنى اين جامه هاى پيغمبر است . ذكر آنچه كه بر قبر دعبل نوشته است : از ابى نصر محمد بن حسن كرخى كاتب شنيدم كه ميگفت بر قبر دعبل بن خزاعى ديدم نوشته شده است .
< شعر > اعد الله يوم يلقاه دعبل ان لا اله الا هو يقول مخلصا عساه بها يرحمه في القيمة الله الله مولاه و الرسول و من بعدهما فالوصى مولاه < / شعر > يعنى آماده گردانيد دعبل از براى خدا در روزى كه او را ملاقات ميكند و دنياى فانى را وداع ميكند كلمه لا اله الا الله را يعنى اين شهادت وحدانيت را ذخيرهء آخرت گردانيده است و ميگويد آن را از روى اخلاص و اميدوار است از خدا كه بسبب اين كلمهء طيبه در روز قيامت او را رحمت كند ، خدا مولاى او است و رسول خدا مولاى او است و بعد از اين دو بلافاصله وصى رسول خدا على بن ابى طالب مولاى او است .
« باب شصت و ششم » « در ذكر يك خبر از آن جناب در ثواب زيارت خواهر خود فاطمه بنت موسى بن جعفر در شهر قم » از سعد بن سعد مروى است كه گفت از حضرت ابى الحسن الرضا ( ع ) سؤال كردم از زيارت قبر فاطمه دختر موسى بن جعفر در شهر قم فرمود هر گاه كسى آن معصومه را زيارت كند بهشت از براى او است « مترجم گويد » كه از اين حديث شريف برميايد كه فاطمه قبل از آن بزرگوار وفات كرد و حمل روايت بر اينكه آن بزرگوار قبل از وفات آن معصومه ثواب

517