قسم است .
« باب پنجاه و هشتم » « در ذكر عللى كه بموجب آن مأمون آن بزرگوار را بزهر جفا شهيد كرد » از محمد بن سنان مروى است كه گفت در خراسان خدمت مولايم حضرت رضا ( ع ) بودم و مأمون چون روزهاى دوشنبه و پنجشنبه را بجهت رسيدگى بامور مردم مىنشست آن بزرگوار را در سمت دست راست خود مىنشانيد ، بمامون خبر دادند كه مردى از صوفيه دزدى كرده مأمون امر كرد او را حاضر ساختند چون باو نظر كرد اثر سجود را ما بين دو چشم او نمايان ديد و كسى نيست كه از آلودگى بدنش بصدمهء عبادت پروا داشته باشد باو گفت ميان آثار جميله و اين فعل قبيح كه نسبت دزدى بتو ميدهند منافات است او حال اينكه من نيكوئى آثار و حسن ظاهر در تو مىبينم آن مرد گفت بجهت اضطرار دزدى كرده‌ام نه از روى اختيار چون كه تو خمس و في ( مالى است كه بدون قتال از كفار بمسلمانان منتقل شده باشد ) كه حق من است از من منع كردى مأمون گفت كدام حق از خمس و في از تست گفت خداوند خمس را منقسم بشش قسم كرده است و فرموده است * ( وَاعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّه خُمُسَه وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبى وَالْيَتامى وَالْمَساكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِالله وَما أَنْزَلْنا عَلى عَبْدِنا يَوْمَ الْفُرْقانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ ) * و بدانيد اى مؤمنان كه آنچه را غنيمت گرفتيد از كافران بقهر از هر چه اسم شىء بر آن اطلاق شود حتى چوب و ريسمان پس بدرستى كه مر خداى راست پنج يك آن و رسول خدا و مر خويشان رسول كه بنى هاشم و بنى عبد المطلبند و يتيمان ايشان را و درويشان محتاج ايشان را و مسافران كه زادى نداشته باشند كه بوطن خود باز گردند اگر چه در وطن متمول باشند و خمس را بايد بمستحقان آن برسانيد اگر ايمان بخدا داشته باشيد و ايمان داشته باشيد بآنچه فرو فرستاديم از آيات قرآن و نزول ملئكه و غير آن بر بندهء ما كه محمد ( ص ) است در روز بدر كه جدا شدن حق از باطل در آن روز واقع شد در روزى كه دو گروه كافران و مسلمانان رسيدند و آن روز جمعه هفدهم ماه رمضان سال دوم هجرى بود و في را منقسم بشش قسم قسمت كرده است و فرموده * ( ما أَفاءَ الله عَلى رَسُولِه ) *

483