يعنى از اين عقيده برگشتم كه خداى افعال بندگان را مرتكب مىشود و اگر چنين بگويم عبادت و پيروى شيطان كرده باشم و نگويم كه خدا دوست دارد فسق را و نگويم كه خواسته است فسق را و نگويم خدا دوست خود را از روى ظلم و عدوان در معرض قتل آورد كجا خدا اينها را دوست دارد و ميخواهد و حال آنكه بصحت پيوسته است قصد او و صاحب عرش خداوند علانيه گفته است اين مطلب را يعنى از اثبات حضرت رضا اين معنى حق است و شبههء از براى من نمانده است و اين گونه گفتار ناپسند نگويم چه بثبوت پيوست كه مقصود خداوند اينها نيست و اينها لغو است . 39 - محمد بن عمرو حافظ كه يكى از رواة يكى از طرق اين حديث است روايت نكرده است مگر دو شعر اول اين اشعار را و حضرت على بن موسى الرضا ( ع ) بتوسط آباء خود از جدش على بن ابى طالب ( ع ) روايت كرده كه گفت رسول خدا فرمود : حقتعالى تقدير فرمود امورات خلق و جميع اشياء را و تدبير نمود همهء مقدرات را دو هزار سال پيش از آنكه آدم را خلق كند . 40 - حضرت على بن موسى الرضا ( ع ) بتوسط آباء خود از جدش حسين بن على بن ابى طالب روايت كرده كه فرمود امورات خلق و جميع اشياء را شخص يهودى از حضرت امير المؤمنين سؤال كرد و عرض كرد مطلع گردان مرا بر چيزى كه از براى خداوند نيست و چيزى كه خدا نمىداند امير المؤمنين ( ع ) فرمود اما آن چيزى كه خداوند نميداند اين گفتهء شما گروه يهودان است كه عزيز پسر خدا است و حال اين كه خداوند پسرى از براى خود نمىداند اما قول تو چه چيز است كه نزد خداوند نيست ظلم است كه نزد خدا نيست خدا هرگز ببندگان ظلم نكند اما قول تو چه چيز است كه از براى خدا نيست شريك است كه از براى خداوند شريكى نيست يهودى گفت : اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمد رسول الله 41 - از احمد بن سليمان مروى است كه گفت مردى از حضرت رضا ( ع ) سؤال كرد و آن حضرت طواف ميكرد كه معنى جواد چه چيز است حضرت فرمود كه كلام تو دو احتمال دارد اگر از مخلوق سؤال ميكنى جواد كسى است كه آنچه حقتعالى بر او واجب گردانيده است ادا كند و بخيل كسى است كه بخل كند بآنچيزى كه حقتعالى بر او واجب گردانيده است و اگر مقصود تو خالق است پس او جواد است اگر عطا كند و جواد است اگر منع كند زيرا كه اگر عطا كند ببنده عطا فرموده است چيزى را كه بر او نيست عطا كردن آن و اگر منع كند از او منع كرده است چيزى را كه از او نيست . 42 - حضرت على بن موسى الرضا ( ع ) توسط آباء خود از جدش على بن ابى طالب ( ع ) روايت كرده كه فرمود از رسول خدا ( ص ) شنيدم كه ميفرمود خداى عز و جل فرمود كسى كه راضى نباشد بقضاء من و ايمان نياورد بقدر من خدائى را طلب كند غير از من و رسول خدا فرمود كه هر قضا و مقدرى پروردگار خير مؤمن در آنست .

92