و كمتر از مراسل ابن ابى عمير ندانند و از رؤياى شيخ بهائى مكشوف ميگردد كه مقام جلالت صدوق بالاتر از ذكريا ابن آدم ( كه جلالت وى آفتابى و مصرح به علماى رجال است ) بوده و بالجمله عظمت و فقاهت و وثاقت صدوق و كثرت تأليف وجودت سليقه و خدمات دينى برجسته او در احياى آثار ائمه اطهار ( ع ) كالشمس في رابعة النهار واضح و آشكار بوده و جاى شبهه و انكار نميباشد و صدوق نزد ملوك ديالمهء وقت بسيار محترم بوده روزى بحسب درخواست ركن الدوله پدر عضد الدوله ديلمى وارد حضور سلطان و مشمول عنايات ملوكانه گرديده پس بعد از رفتن صدوق كسى از راه حسد عرضه داشت كه اين شيخ معتقد ميباشد بر اينكه سر مطهر حضرت حسين بن على ( ع ) در سر نيزه سوره كهف ميخوانده است اينك ركن الدوله صحت اين نسبت را كتبا از صدوق استفسار نموده و صدوق در جواب بنگاشت بلى اين چنين قضيه بما رسيده كه آن سر مطهر يك يا چند آيه از آن سورهء مباركه خوانده لكن از ائمه اطهار ( ع ) بما نرسيده و امكان آن را نيز انكار نداريم زيرا در جايى كه تكلم اعضاى ارباب معاصى و شهادت آنها بر سيئات ايشان در روز قيامت بمدلول آيات قرآنيه ثابت و محقق باشد چگونه روا نباشد كه سر امام و خليفة الله و سيد جوانان اهل جنت و جگر گوشه حضرت رسالت ( ص ) تكلم بقرآن مجيد نموده و اين كرامت باهره باراده خداوند قادر از وى ظاهر گردد و در حقيقت انكار امكان آن انكار قدرت خداوندى و فضيلت حضرت نبوى ( ص ) است چنانچه انكار شهادت اعضاء در قيامت اينك يكى از نوادر و كرامات صدوق را كه از وسائل رسوخ عقيده و نصب العين بودن جلالت علماى اسلام در انظار عامه ميباشد زينت بخش اوراق مينمايد صاحب روضات الجنات متوفى ( 1313 ه غشيج ) گويد از كرامات صدوق كه در اين اواخر بوقوع پيوسته و مشهود جمعى كثير بوده آن است كه در عهد فتحعلى شاه قاجار در حدود سال هزار و دويست و سى و هشت هجرت مرقد شريف صدوق كه در اراضى رى در نزديكى حضرت عبد العظيم است از كثرت باران رخنه دار شده و بجهت تعمير و اصلاح آن اطرافش را ميكندند پس بسردابهء برخوردند كه مدفنش بوده و وارد سردابه شده ديدند كه جثه او همچنان تر و تازه با بدن عريان و مستور العوره و در انگشتانش اثر خضاب و تارهاى كفن پوسيده اش بشكل فتيله ها در اطراف جثه اش بر روى خاك منتظم بوده پس اينخبر در تهران منتشر و مسموع شاه گرديده و بجهت معاينه قضيه بمحل رفته لكن درباريان و امناى دولت ورود خود سلطان را بسردابه خلاف صلاح دولتى و كشورى ديده اينك جمعى از اعيان دولت و علماى بلد داخل سردابه شده و صدق قضيه را بعرض سلطانى رسانيدند پس همين كه بمرحله تحقيق و رأى العين رسيد امر همايونى به سد آن رخنه و تجديد و تعمير و تزيينات آن بقعه صادر گرديد .
و اما تأليفات و آثار قلمى صدوق چنانچه مذكور شد موافق كتب تراجم و رجال در حدود سيصد كتاب دينى بوده و ميرزا محمد استرآبادى در منهج المقال وى علامه حلى نيز در رجال كبير خود بتصريح خودش اغلب آنها را نوشته‌اند و در رجال نجاشى نيز يك صد

3