مقدمه صدوق محمد بن على بن حسين بن موسى بن بابويه قمى مكنى به ابو جعفر و معروف به ابن بابويه و صدوق على الاطلاق و در همين صفت طاق و شهرهء آفاق ميباشد و از اعيان و مشايخ عظام و فقهاى گرام شيعه اماميه و بسيار جليل القدر و عظيم الشان و استاد شيخ مفيد و خازن احاديث حضرت سيد المرسلين ( ص ) و حافظ اخبار و آثار حضرات ائمه طاهرين ( ع ) بلكه شيخ المشايخ و رئيس المحدثين و ركن ركين مذهب جعفرى و حصن حصين فرقه محقه اثنى عشرى و در تحقيق و انتقاد اخبار خبير و در معرفت حال رجال و محدثين بصير و در سال ( 355 ه ) ببغداد رفته و شيوخ فرقه اماميه از وى استماع حديث نموده و شيخ مفيد و ابن شاذان و غضائرى و شيخ ابو جعفر محمد دوريستى و ديگر اكابر محدثين اماميه از او روايت ميكنند و موافق فرموده شيخ حر عاملى و بعضى ديگر از اكابر اهل فن نظير او در كثرت علم و حفظ و ضبط اخبار اسلاميه ديده نشده بلكه اگر وجود مسعودش نبودى آثار اهل بيت رسالت ( ص ) بكلى محو و نابود بودى و موافق آنچه در باب كنى در شرح حال برادرش ابن بابويه حسين بن على مذكور خواهد شد .
ولادت ابن هر دو برادر در غيبت صغرا بدعاى حقيقت انتماى حضرت ولى عصر عجل الله فرجه واقع و در توقيع رفيع صادره از ناحيه مقدسه مباركه بفقيه و خير و مبارك و مصدر منافع بودن موصوف بوده و اين قضيه با قطع نظر از ديگر مراتب علميه و كمالات معنويه يگانه امتياز انحصارى اين دو برادر والاگهر و تنها مايه افتخار ابدى ايشان ميباشد اينك گوى سبقت از ديگر خدام شرع مقدس اسلام ربوده و در مضمار خدمات دينى اسلامى حاوى قدح معلى بوده و زحمات بسيارى در احياء و ترويج آثار پيشوايان دين مبين محمدى بكار برده و با قلم ميمنت رقم و مبارك شيم خودشان آنها را احيا كرده و محفوظات ايشان بيشتر از ساير قميين بوده و هر وقتى كه بنقل حديث ميپرداخته‌اند تماما در حيرت مانده و ميگفته‌اند كه اين امر و اين مقام خصوصيت و امتيازيست كه در اثر دعاى حضرت ولى عصر ( ع ) بشما عنايت شده و تأليفات صدوق كه تماما دينى و در حدود سيصد كتاب متنوع الطرز و تفنن الاسلوب ميباشند مشهود طبقات انام و منشأ فيض عام و مرجع استنباط احكام و استفاده هاى متنوعه فقهاى كرام و افاضل اعلام هستند و علامهء حلى و ميرداماد و شهيد در شرح ارشاد و جمعى ديگر از فحول علماء روايات مرسلهء او را نيز در موقع قبول گذاشته

2