بتحقيق كه ما داديم ترا هفت آيه از قرآن كه سورهء فاتحة الكتاب باشد و قرآن عظيم باشد .
پس حقتعالى در مقام امتنان بر من سورهء فاتحة الكتاب را در مقابل قرآن ذكر فرموده و اين دلالت كند بر اشرفيت اين سورهء مباركه و فاتحة الكتاب اشرف چيزهائى است كه در كنجهاى عرش است و حقتعالى مخصوص گردانيد محمد ( ص ) را و او را باين آيهء شريفه مشرف گردانيد و احدى از انبيا را با او در اين آيهء شريفه شريك نگردانيد سواى سليمان ( ع ) را چه او را بعضى از اين سورهء مباركه عطا فرمود و آن * ( بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * است كه حق سبحانه از بلقيس حكايت ميكند هنگامى كه گفت * ( إِنِّي أُلْقِيَ إِلَيَّ كِتابٌ كَرِيمٌ إِنَّه مِنْ سُلَيْمانَ وَإِنَّه بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * پس آگاه باشيد هر كس اين سورهء مباركه را قرائت كند و اعتقاد بدوستى محمد و آل طيبين او داشته باشد و مطيع و منقاد امر آنها باشد و بظاهر و باطن آنها ايمان آورده باشد حقتعالى بهر حرفى از اين سوره وى را عطا كند يك حسنه كه هر حسنه از آن حسنات از براى او افضل باشد از دنيا و آنچه از دنيا است از اقسام اموال و خيرات دنيا و هر كس گوش فرا دارد بآن قارى كه اين سورهء مباركه را قرائت ميكند او را باندازهء ثواب قارى ثواب دهند .
پس بايد هر يك از شما اين خبرى كه بر شما عرض شده است از دست ندهد بلكه بسيار كند اين خبر را اين غنيمتى است البته بايد وقت آن نگذرد و پس از مرگ حسرت آن بر دلهاى شما بماند . حضرت رضا ( ع ) بتوسط آباء امجاد خود از حسين بن على ( ع ) روايت كرده كه آن جناب فرمود امير المؤمنين ( ع ) بعد از مدتى متمادى مردى از شيعيان خود را ديد كه زيادتى سن بر او تأثير كرده بود و در هم شكسته شده بود فرمود اى مرد سن تو زياد شده .
عرض كرد در اطاعت تو سن من زياد شده يا امير المؤمنين فرمود از سن تو قدرى ديگر باقى مانده .
عرض كرد يا امير المؤمنين اين بقيهء عمر من هم در اطاعت تو باشد . حضرت على بن موسى الرضا ( ع ) بتوسط آباء امجاد خود از حضرت حسين بن على بن ابى طالب ( ع ) روايت كرده كه آن جناب فرمود چون وقت وفات حضرت حسن بن على بن ابى طالب رسيد آن جناب گريه كرد .
باو گفتند يا ابن رسول الله آيا گريه ميكنى و حال اينكه مكان تو در نزد رسول خدا ( ص ) و منزلت تو آن مكان است كه ميدانى و رسول خدا در حق تو فرموده آنچه فرموده و بيست مرتبه پياده حج كردهء و سه مرتبه جميع مال خودت را از كلى و جزئى با پروردگار خود قسمت كردهء فرمود من بجهت دو خصلت گريه ميكنم يكى از هول موقف قيامت و ديگرى فراق دوستان .

227