پيدا شد . حضرت محمد بن على بتوسط آباء خود از حضرت صادق ( ع ) روايت كرده است كه آن جناب فرمود مكروه است كه مرد در شب اول از هر ماه و شب نيمهء آن و شب آخر آن جماع كند و هر كس اين اوقات جماع كند فرزند او ديوانه بيرون آيد نمىبينى كه شدت صرعى شدن ديوانه و نهايت اوج ديوانگى او در اول ماه و وسط ماه و آخر ماه است و فرمود هر كس در وقتى كه قمر در برج عقرب باشد تزويج كند خوشى نه بيند و هر كس در اواخر ماه تزويج كند بايد تن در دهد از براى سقط شدن ولد خود از حضرت رضا ( ع ) مروى است كه آن جناب فرمود بنده على الاتصال دزدى ميكند تا اينكه ديهء دست خود را استيفا كند بعد از آن حقتعالى دزدى او را ظاهر كند از حضرت رضا ( ع ) مروى است كه آن جناب فرمود جبرئيل به پيغمبر نازل شد و عرض كرد يا محمد پروردگار تو بر تو سلام مىرساند و ميفرمايد كه دختران باكره بمنزلت ميوهء درخت باشند .
پس هر گاه ميوه درخت رسيد دوائى از براى آن نيست مگر چيدن آن و اگر نچينند آفتاب آن را فاسد ميكند و بار آن را ميريزد و ضايع ميكند دختران باكره نيز هر گاه بمرتبهء زنان رسيدند دوائى از براى آنها نيست مگر شوهر والا از فتنه كردن ايمن نباشند .
پس رسول خدا بر بالاى منبر رفت و از براى مردم خطبهء انشا نمود و آنچه خداوند ايشان را مأمور كرده بود بايشان اعلام فرمود عرض كردند يا رسول الله بچه كس شوهر دهيم فرمود بكفوهاى خودشان عرض كردند كفو ايشان كيانند فرمود مؤمنان بعضى كفو بعضى ديگرند .
پس حضرت از منبر فرود نيامد تا اينكه ضباعه دختر زبير بن عبد المطلب را بمقداد بن اسود تزويج نمود پس از آن فرمود ايها الناس من دختر عم خود را بمقداد تزويج كردم تا اينكه نكاح شايع شود ميان شما . از ريان بن صلت مروى است كه گفت قومى در خراسان نزد حضرت رضا ( ع ) آمدند و عرض كردند كه گروهى از اهل بيت تو مرتكب اعمال قبيحه ميشوند كاش آنها را از آن اعمال نهى ميفرمودى فرمود چنين كارى نكنند عرض كردند چرا فرمود زيرا كه از پدر بزرگوارم شنيدم كه نصيحت زبر و درشت است بر شنونده و از اين جهت مشكل تاثير كند . از حضرت رضا ( ع ) مروى است كه آن جناب فرمود كسى كه متشابه قرآن را يعنى آياتى از قرآن كه معانى آن معلوم نيست رد كند بمحكم و ظاهر المعنى از قرآن يعنى بطبق آنها معنى كند يا اينكه اكتفا كند بمحكمات و متشابهات را عمل نكند براه راست راهنمائى شده است .
پس از آن فرمود كه در اخبار ما اهل بيت متشابه و محكم دارد مثل متشابه و محكم قرآن پس

218