حديث زياد گويد . و زره رسول خدا بر قامت او موزون باشد و بول و غايط او را كسى نه بيند زيرا كه زمين از جانب رب العالمين مأمور است كه هر چه از او بيرون آيد بلع كند و بايد خوشبوتر از بوى مشك باشد و اولى باشد بمردم از خود ايشان و مهربانتر باشد بمردم از پدران و مادران ايشان و تواضع او زياد از مردم باشد و امر خدا را بيشتر از مردم و زودتر امتثال كند و خود را از نهى زودتر باز دارد يعنى اهتمام او در اين دو مرحله زيادتر باشد و دعاى او مستجاب باشد به نوعى كه اگر بر سنگ خارا نفرين كند دو نيمه شود و سلاح رسول خدا در نزد او باشد و شمشير او ذو الفقار باشد و در نزد او باشد صحيفهء كه اسماء شيعيان او تا روز قيامت ثبت است و در نزد او صحيفهء باشد كه نامهاى دشمنان او تا روز قيامت ثبت است و جامعه در نزد او باشد و آن صحيفه اى است كه هفتاد زراع است طول او و جميع آنچه فرزندان آدم احتياج دارند در آن ثبت است و جفر اكبر و جفر اصغر در نزد او باشد كه پوست او يكى از بز است و يكى از ميش و جميع علوم در جفر اكبر و جفر اصغر است حتى ديهء خراشيدن پوست بدن انسان و نصف پوست و ثلث پوست و مصحف فاطمه ( ع ) در نزد او باشد و در حديث ديگر است كه امام بروح القدس مؤيد و منصور است و ميان او و خدا عمودى از نور است كه در آن عمود است اعمال بندگان و هر وقت به آن احتياج پيدا كند از براى رهنمائى مطلع مىشود بر آن و چون از براى او باز كنند دانا شود و چون بر هم پيچند چيزى از آن نداند و امام متولد مىشود و از او ولد بوجود مىآيد و صحيح مىشود و مريض مىشود و ميخورد مىآشامد و بول ميكند و غايط ميكند و نكاح ميكند و خواب ميرود و سهو و نسيان از براى او است و شاد مىشود و غمگين مىشود و گريه ميكند و مىخندد و حيات دارد و ميميرد و قبر او را پنهان ميكنند و زيارت كرده مىشود و در آخرت محشور مىشود و در موقف مىآيد و در معرض حساب بر مىآيد و از او سؤال ميكند و ثواب باو عطا مىشود و شفاعت كرده مىشود و بسبب ده خصلت كه در او است رهنمائى ميكند يكى در علم و دانشورى و ديگرى در مستجاب شدن دعاى او هر چه از خداوند به خواهد و هر چه از وقايع و حوادث كه پيش از وقوع آنها خبر دهد بعلت عهدى كه از رسول خدا ( ص ) نزد او معهود است و از پدران خود ارث برده و ايشان از يك ديگر ارث ميبرند تا برسد برسول خدا ( ص ) و اين عهدى است كه جبرئيل امين از جانب رب العالمين با پيغمبر كرده است و تمام يازده نفر امام كه بعد از پيغمبرند كشته شوند بعضى بشمشير و آنها دو نفرند يكى امير المؤمنين ( ع ) و ديگرى حسين ( ع ) و باقى بزهر ستم شهيد شدند و هر امامى را طاغى زمان خودش شهيد كند و جريان اين امر بر آنها از روى حقيقت و صحت است نه آنچنان كه غلاة و مفوضه گويند چه ايشان گويند كه از روى حقيقت كشته نشوند بلكه بر مردم چنين نمايد و دروغ گويند از رحمت خدا دور باشند امر احدى از پيغمبران و حجتهاى خدا بر مردم اشتباه نشد مگر امر عيسى ( ع ) زيرا

155