متصور نبود و بسوى موجودات فراهم آمده است اوهام و اغلاط يعنى ذات خداوند جل شأنه از اين گونه صفات مبرا است و در موجودات اثبات يافته و مقرر گرديده است .
هر چيزى كه غير از خداوند است و از موجودات دليل و علامت وجود حق بيرون آورده شد چه هر موجودى دليل مقتضى و برهان محكمى است بر ذات بيهمتاى حق جلت عظمته و حقتعالى بواسطه اين موجودات بر اينها شناسانيده است اقرار و اعتراف بوحدانيت خود را چه هر يك دليلاند بر وجود او و بسبب و توسط آن اعتقاد كرده مىشود تصديق بذات او جل شانه و توسط اقرار بوحدانيت تمام مىشود ايمان باو جل ذكره و اين نيست مگر بعد از معرفت او و معرفتى نيست مگر باخلاص و اخلاصى نيست با اثبات شبيه و نظير از براى او و نميشود سلب شبيه از براى او نمود با اثبات كردن صفاتى كه از آنها تشبيه ظاهر است و افاده نميكند معنى تشبيه را پس هر چه در خلق يافت نميشود و هر چه در خلق ممكن است در صانع ممتنع است و حركت و سكون از او براى او نيست و چگونه او را حركت و سكون است و حال اينكه حركت و سكون را او ايجاد فرموده و چگونه چيزى را كه ابتداء امر ايجاد كرده است باو عائد خواهد شد و اگر چنين باشد ذات او تفاوت ميكند و كنه او جزء جزء مىشود و معناى او از ازليت امتناع مييابد و از براى خالق معنى تصور نميشود غير از مخلوق و اگر از براى او عقب و پس تحديد شود لا بد از براى او بايد پيش تحديد شود و هر گاه تمام از براى او ثابت شود لازم مىآيد نقصان ثابت شود و چگونه مستحق خواهد شد ازليت را كسى كه ممتنع نيست از حدوث و چگونه ايجاد ميكند اشياء را كسى كه ممتنع نيست از اين كه ايجاد شده باشد و اگر ايجاد شده باشد علامت و دليل مصنوع در او پيدا شود و تغيير كند بدليل و علامت صانع بودن بعد از آنكه مدلول بود و شيئى ديگر علامت صانعيت او بود و گفتگوى رسيدن بكنه حق را حجت و دليلى نيست و سؤال از اين مسأله را جوابى نيست و از براى خداوند در قصد اين مطلب تعظيمى نيست و در جدا نمودن حق را از مخلوق باين كه او جل شانه واجب الوجود است و صفات او عين ذات او است و مخلوق چنين نيستند ظلمى نيست مگر اين كه امتناع ازلى دارد و بودن خداوند يعنى اگر عيبى وارد آيد شايد اين باشد و اين مطلب كه عيب نيست پس ظلم نبودن محقق است و امتناع ابدى دارد كه از براى او ابتدا او اول باشد يعنى هميشه بود و ابتدا نسبت باو تعقل نميشود نيست خدائى مگر خداوند على عظيم دروغ گفتند كسانى كه شبيه از براى خداوند قرار دادند و گمراه شدند گمراهى بعيد و زيان كردند زيانى آشكار و درود و تحيات مر محمد و اهل بيت او را سزاوار است چه آنها پاك و پاكيزه هستند .

101