از حبيب بن مظاهر اسدى - بيّض الله - وجهه روايت شده كه او محضر حضرت حسين بن على بن ابى طالب عليهما السّلام عرضه داشت : پيش از آن كه خداوند عزّ و جلّ آدم عليه السّلام را بيافريند شما چه بوديد و كجا بوديد ؟
حضرت فرمودند : ما شبحهاى نورى بوديم كه اطراف عرش خالق رحمان دور مىزديم و به فرشتگان تسبيح ( سبحان الله ) گفتن و تهليل ( لا اله الَّا الله گفتن ) و تحميد ( الحمد لله گفتن ) را تعليم مىداديم .
اين روايت تأويل دقيقى دارد كه اين جا محل شرح و توضيح آن نيست و در جاى ديگر آن را بيان كرده‌ايم .
مقاله كسانى كه فرشتگان را بر انبياء و رسل و ائمه و حجج صلوات الله عليهم اجمعين تفضيل و برترى مىدهند ايشان مىگويند : دليل ما بر برترى داشتن فرشتگان دو چيز است :
الف : ملاك فضيلت مخلوقات اعم از روحانى يا جسمانى قرب به خداى عزّ و جلّ و پيدا نمودن رفعت و علوّ مقام در درگاهش مىباشد و با سه تقرير قرب فرشتگان به حضرت بارى تعالى و علو مقام ايشان را مىتوان تشريح نمود :
1 - حقّ جلَّت عظمته فرشتگان را به نحوى توصيف كرده كه احدى را آن طور وصف نستوده .
2 - خدا فرشتگان را ستوده و فرموده : ايشان مخلوقات مطيع هستند ، بديهى است تحقق طاعت در مورد امر و نهى و ترتّب ثواب و عقاب مىباشد و شاهد ما بر اين گفتار فرموده خداوند است كه مىفرمايد :
( * ( لا يَعْصُونَ الله ما أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ ) * ) يعنى فرشتگان عصيان امر حقّ تعالى را نكرده و آنچه به ايشان فرمان داده شده را بجا مىآورند .
3 - مكان و محل فرشتگان را بارى تعالى ملكوت اعلى قرار داده و اين مختص به ايشان بوده و ديگران از آن بهره اى ندارند و اين معنا شاهد است بر اين كه براهين فرشتگان بر توحيد حقّ اكثر و ادلَّه شان بر آن بيشتر و فراوانتر مىباشد .
و با توجّه به اين سه تقرير به خوبى مىتوان دريافت كه بهره ايشان از قرب به ذات ربوبى از ديگران بيشتر و معرفتشان به صانع متعال زيادتر از غيرشان مىباشد .
ب : ذنوب و عيوبى كه موجب ورود به دوزخ مىباشند به طور كلَّى از جنسى صادر مىشوند كه بر فرشتگان تفضيل داده شده‌اند و اين ذنوب ابدا از ملايك سر نمىزند چه آن كه حقّ تعالى در نعت و وصف آنها در قرآن فرموده :

97