حديث ( 1 ) پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از محمّد بن عيسى ، از ابن ابى عمير ، از على بن يقطين ، وى مىگويد : از حضرت ابا الحسن اوّل عليه السّلام شنيدم كه مىفرمودند :
داخل قبر مشو و حال آن كه عمامه يا عرقچين بر سر دارى و نيز با كفش يا عبا وارد آن نشو و وقتى داخل مىگردى تكمه هاى خود را بگشا چه آن كه اين سنّتى است از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله .
عرض كردم : با موزه ( چكمه ) چطور است ؟
فرمودند : اشكالى ندارد .
عرض كردم : چرا با كفش مكروه است ؟
فرمودند : زيرا بيم آن هست پاهايش بلغزد پس قبر منهدم شود .
مصنّف اين كتاب مىگويد : داخل شدن در قبر با كفش و با موزه جايز نيست و در هيچ خبرى غير از اين خبر نديدم كه دخول در قبر با موزه را اجازه داده باشند و اين خبر را به خاطر علَّتى كه دارد ذكر كردم .
باب دويست و پنجاهم سرّ اين كه وقتى ميّت با جنب اجتماع كردند و آب براى هر دو كافى نباشد جنب مقدم بوده و غسل بايد بكند و ميّت رها شود حديث ( 1 ) حسين بن احمد رحمة الله عليه ، از پدرش ، از احمد بن محمّد ، از حسن بن نضر ، وى مىگويد : از حضرت ابا الحسن الرّضا عليه السّلام پرسيدم ، گروهى در سفر بوده يك نفر از ايشان فوت مىكند و همراهشان جنب نيز مىباشد آبى كه دارند اندك بوده و به قدرى است كه صرف يكى بشود ، كدام يك از ميّت و جنب سزاوارتر به آن آب هستند ؟
حضرت فرمودند : جنب غسل كند و ميّت را رهايش نمايند زيرا غسل جنابت فريضه است ولى غسل ميّت سنّت مىباشد .
مترجم گويد : مقصود از سنّت آن است كه حكمش از اخبار و روايات استفاده شده و منظور از فريضه آن است كه حكمش از قرآن فهميده مىشود .

959